Kaligrafia japońska

Ogólna nazwa kaligrafii, obejmująca kilka stylów pisma w języku japońskim, wywodząca się z kaligrafii chińskiej. Z racji tego, że pismo japońskie pochodzi od pisma chińskiego, w IV wieku n.e. najsłynniejszym kaligrafem w Japonii był Chińczyk Wang Xizhi. Jednak po powstaniu hiragany i katakany Japończycy wytworzyli swój własny styl.

Przybory do pisania to:

• pędzel (jap. fude),
• tusz (jap. sumi),
• kamień do rozcierania tuszu (jap. suzuri),
• naczynie z wodą do rozpuszczania tuszu (jap. mizu-ire),
• papier (jap. washi),
• podkładka pod papier z miękkiego materiału (jap. shitajiki),
• podłużny, wąski ciężarek dociskający papier (jap. bunchin).

Podstawowe style to:

• pismo pieczęciowe (jap. tensho),
• pismo kancelaryjne (jap. reisho),
• pismo wzorcowe (jap. kaisho),
• pismo bieżące (jap. gyōsho,
• pismo trawiaste (jap. sōsho).

Powrót do Orionopedii